10. Het tripje met Lotus Home!

De afgelopen weken zijn we druk bezig geweest met het regelen van het uitje. Het begon allemaal met het maken van een planning en het uitzoeken van een geschikte dag. In de agenda van Lotus Home hebben we gezocht naar een dag waarop er ’s ochtends en smiddags geen mensen zouden komen om eten te brengen. Dat werd dus maandag 30 oktober.

Vervolgens hebben we heel wat rondgebeld en geregeld. Toen alles vaststond, hebben we de meiden verteld van onze plannen. We hebben een aftelkalender voor ze gemaakt en zijn vorige week begonnen met aftellen. Iedere dag mochten ze een dag wegstrepen. De eerste dagen snapten ze niet wat nou de bedoeling was, maar na 3 dagen stond één van de meiden ’s ochtends vroeg al trots met een stift bij het papier. Ook hebben we het programma van de tripopgehangen in Lotus Home. De meiden stonden er vaak naar te kijken en je zag ze met de dag enthousiaster worden!

Zondag zijn we met zijn vieren naar de supermarkt in Baddegama gegaan voor de laatste inkopen. Op ons lijstje stond 20 liter water, 4 pakken koekjes, 2 kilo bananen, 2 pakken servetten, 12 groente omeletten en 5 groten bakken rijst met kip. Owja, en we hebben direct onze eigen boodschappen ook maar meegenomen. Het viel me mee dat de tuktuk nog vooruit kwam!

Na een korte nacht door toch wel wat gezonde spanning ging maandagochtend om 6.00 uur de wekker. We waren er helemaal klaar voor! Om 7.00 kwamen we aan in Lotus Home en troffen we een groep hele enthousiaste meiden aan. Helemaal schoon gewassen in hun nieuwe roze shirtjes met zwarte rokken die ze de week ervoor van Joke en Elly hadden gekregen. Sommigen hadden zelfs hun eigen handtasje bij met daarin een flesje water, zo schattig!

Na het ontbijt (de 12 groenten omeletten en 5 bakken rijst) was het dan eindelijk zo ver. De bus kwam voorrijden en de reis kon beginnen! Als eerste stond de Turtle Hatchery in Ambalangoda op de planning, ongeveer 60 minuten rijden. Benne, Dylana, Mylène en ik hadden allemaal een beetje onze twijfels over de busreis. Champa had ons een paar dagen ervoor lachend verteld dat nogal wat meiden wagenziek zijn, want ja ze zitten nooit in de bus. We zagen het al helemaal gebeuren, een bus vol groene meiden. Champa zou ervoor zorgen dat ze allemaal een reispilletje zouden krijgen en zou voor ieder een extra paar kleren mee nemen. We hadden zelf ook maar wat extra’s kleding in ons tas gestopt en alle zakjes meegenomen die we thuis nog hadden liggen. Ik had er net iets meer vertrouwen ingekregen toen ze ons doodleuk vertelde dat ze de reispilletjes niet meer had kunnen halen….

En dat niet alleen, we zaten nog geen 5 minuten in de bus of iedereen sprong van zijn stoel en begon te dansen en zingen op de muziek. Ik wist niet wat ik meemaakte! Ze stonden voor hun stoelen of zweerden door het gangpad. Het was een hele gezellige boel, maar de eerste 10 minuten kon ik alleen maar denken aan het feit dat we maar 12 kots zakjes mee hadden!

Maar ik moet toegeven, het werkte wel heel aanstekelijk en na die 10 minuten kon ik het niet laten ook gewoon met ze mee te doen. Dit was nou echt wat je noemt een party bus! (en op 1 meisje na hebben we het nog droog gehouden ook).

Na 1,5 uur (de chauffeur was er eerst voorbij gereden) kwamen we aan bij de Turtle Hatchery. Na een korte pauze met wat drinken en een koekje zijn we naar binnen gegaan. De meiden kregen een rondleiding in het Sinhalees en mochten alles zien. Schildpaddeneitjes, babyschildpadden, volwassen schildpadden en gewonde schildpadden. Ze namen de tijd voor ze en mochten ze zelfs aanraken. Je zag ze echt genieten, dat was zo leuk!

Na de rondleiding was het 11 uur en zijn we richting Aluthgama gereden. We hadden een lunch geregeld bij een Sri Lankaans restaurant. Toen we daar rond half 12 aankwamen, stond alles al klaar. We kregen een apart zaaltje en de meiden konden kiezen wat ze wilden van een uitgebreid buffet. Je merkte wel dat ze het op het begin best spannend vonden daar te zitten. Ze zaten allemaal heel stil hun bord leeg te eten. Gelukkig kwamen ze later wat los en begonnen ze wat meer te praten en lachen. Rond half 1, toen iedereen weer een beetje bijgekomen was van die ochtend, zijn we doorgereden naar de Kande Viharaya.

De Kande Viharaya is een grote en best wel bekende Boeddhistische tempel. In eerste instantie twijfelde we eraan of de meiden dit wel leuk zouden vinden. Champa en onze supervisor verzekerde ons dat ze er echt wel graag heen wilden. Wij kijken natuurlijk heel anders naar zo’n tempel dan zij.

De tempel lag bovenop een hoge helling, dus dat was even een uitdaging voor ons met de rolstoel. Omdat wij het zelf lastig vonden de meiden hier rond te leiden, heeft Champa ons een beetje geholpen. Ze hebben eerst met z’n allen gebeden voor de reusachtige Boeddha en we zijn daarna de tempel ingegaan. Aan de binnenkant was de tempel versierd met allemaal schilderingen. Zo leuk om te zien hoe ze voor de muurschilderingen gingen staan en elkaar van alles aan gingen wijzen. Ze keken hun ogen uit en bleven maar lasenai (mooi) zeggen. Buiten de tempel stond een grote olifant, iets dat ze natuurlijk ook reuze interessant vonden! We hebben nog een tijd bij de olifant gestaan en zijn na een stukje fruit weer aan onze klim omlaag begonnen.

Om half 3 zaten we weer terug in de bus op weg naar Lotus Home. Ook nu was het weer één groot feest in de bus, al zag je hier en daar toch wat vermoeide gezichten en slaperige ogen. Het was een top dag geweest, maar nu was het tijd om bij te komen. Niet alleen voor de meiden, maar ook voor ons! Hoe dan ook een dag om nooit meer te vergeten.

De foto’s volgen nog!

xxx